چند سالی شده بر باد وفای من و تو

چند سالی شده بر باد وفای من و تو

عاشقی بود ببین باز خطای من و تو

کاش باشد غزل آخر من،این غزلم

تا نسوزد دل بیچاره به پای من و تو

بعد مرگم بنویسید که دق مرگم کرد

اشک و بغض و همه سردیِ هوای من و تو

"جای فرهاد اگر خسرو دوران بودم

سخت اینقدر نبود عشق برای من و تو"

آن جهنم که شنیدم بخدا تجربه شد

کو کجا رفت ببین صلح و صفای من تو 

امشب از حادثه یِ تلخ جدایی سیرم

شده یک جا به دلم درد و بلای من و تو

چشم می بندم و از یاد تو را خواهم برد

ناگزیرم که در این است دوای من و تو

سرگشته