می خرم

از بساطِ عاشقی غم را فراوان می خرم

تیشه بر فرقِ سرِ فرهاد شد،از بی کسی

مثل آن فرهاد من هم تیشه برجان می خرم

مثل مجنونم که هر شب می روم صحرا ولی

بی تو هر دم طعنه از خارِ بیابان می خرم

ای دریغا بی تو حالا نوبتِ پاییز شد

این خزان را هرچه باشد من به قرآن می خرم

سخت می بینم بیایی در کنارم باز تو

مرگ خود را،هرچه باشد باز آسان می خرم

بی رخِ یوسف زلیخا هم نفس خواهد چه کار

دل به تنگ آمد بیا من از تو درمان می خرم
سرگشته